بررسی نهادی روندهای مقابله با فساد در هند

سازوکارهای مقابله با فساد یا به عبارتی چگونگی روندهای بکار گرفته شده در مبارزه با فساد در کشور هند در محیط‌های (سیاسی، اقتصادی و حقوقی) در راستای ایجاد توسعه و بسترسازی حقوقی و قانونی و همچنین فعالیت جامعه مدنی از نظر جنبش‌های عدالت‌طلبانه اجتماعی مورد توجه این کتاب است.
مقابله با فساد در هند در دو حوزه، یکی با محوریت دولت و دیگری با محوریت جامعه به طور قابل توجهی دنبال شده است. دولت با هدف بسترسازی برای جذب سرمایه داخلی و خارجی و افزایش کارآمدی دولت، به وضع سیاست‌های ضد فساد و اصلاحی اقدام کرد. فعالان مدنی نیز تلاش کردند با تکیه بر نیروهای اجتماعی و رسانه‌ها، اصلاحاتی ساختاری برای افزایش پاسخگویی و کاهش فرصت ارتکاب به فساد را فراهم کنند. از زمانی که مطالبه جامعه برای مقابله با فساد با هدف جبران بی عدالتی در این کشور جدی شد، احزاب به عنوان بخشی از نظام سیاسی که به دنبال حمایت اجتماعی هستند، برای جلب توجه و حمایت جامعه، مبارزه با فساد را به عنوان یکی از برنامه‌ها و شعارهای خود تعریف کرده است. به عبارتی، مقابله جدی با فساد در کشور هند، نه با میل و اراده حاکمیت، بلکه با گسترش مطالبات اجتماعی برای جبران بی عدالتی آغاز شد.
فعالیت‌های جامعه مدنی برای مقابله با فساد و جبران بی عدالتی‌ها لزوماً در درون قالب‌های ساختارهای موجود برای مشارکت سیاسی –مانند احزاب- قرار نداشت. بلکه در جایی خارج از آن شکل گرفت و به ساختارهای رسمی مشارکت سیاسی تسری یافت.
بر اساس این مطالعه، پیشنهادهای سیاستی نویسندگان بکارگیری تغییر سازوکارهای غیر رسمی در مقابله با فساد در کشور ایران است. نتیجه این رویکرد، ارائه پیشنهادات سیاستی تغییر الگوی کنش در طول زمان است.