طنازی های عبید

از پیش درآمد کتاب:
عبید در ادبیات فارسی نمونه ای استثنایی است. هر چند حدود شش قرن از مرگ او می گذرد، ولی در همین فاصله زمانی هرگز یخ این استثنا آب نشد. به عبارتی روشن دیگران نخواستند یا نتوانستند شیوه کارهای او را دنبال کنند. در این بین شاید بتوان ایرج میرزا را در پاره ای موارد رهرویی بی پروا برای عبید به شمار آورد. اما او نیز نتوانست ویژگی های شخصیت ادبی عبید را به تمامی بنمایاند. در نتیجه عبید در تنهایی هنرمندانه خویش زیست و برای همیشه تنها ماند.
شاید هم دیگران را شهامت آن نبود که شیوه او را در نوشتن و سرودن ارج بگذارند. به واقع تاب آوری در مقابل بی پروایی اجتماعی عبید، برای ایشان مشکل می نمود. شاید هم زبان هزل آمیز او را زبانی ضداخلاقی و غیرعالمانه می شمردند...