مکتب های عرفانی در دوران اسلامی

بخشی از متن کتاب:
هر فرد تا زمانیکه فقط خود را دوست دارد و تنها به فکر راحتی و سعادت خود می باشد، حیوانی ناطق است. هنگامی که احساس کرد به غیر از خود او دیگری را دوست می دارد، در آستانه انسانیت قرار گرفته و دریچه ای از عالم انسانیت به روی او باز شده است. بدین ترتیب هر فرد هر چه بیشتر دیگران را دوست داشته باشد، انسان تر است. و این درجه بندی به جایی می رسد که انسان تمام افراد بشر را بدون در نظر گرفتن خط و مرزهای مختلف عقیدتی و غیره دوست خواهد داشت. و این چنین شخص، «انسان کامل» است...