در انتظار خودو و آخر بازی

سوگشادینامه در دو پرده

نمایشنامه های بکت در بستر قرن بیستم دوره ای انتقالی را مشخص می کنند؛ دوره ای انتقالی از مدرنیسم تا پسامدرنیسم . آثار او تصاویری از فرسایش ارائه می دهند که در آن جهان و افرادی که در آن زندگی می کنند به آرامی اما به ناگزیر رو به افول می روند.

« در انتظار خودو» و « آخر بازی» دو نمایشنامه ای است که شهرت و جهانی شدن را برای بکت به ارمغان آورد؛ با این همه او اعتقاد داشت که این موفقیت بر سوء تفاهمی بنیادین استوار است و منتقدان و مردم بطور یکسان بر تفسیری نمادین و تمثیلی از اثری اصرار ورزیده اند که همواره برای پرهیز از تعریف تلاش کرده است.