خط میخی فارسی باستان: اقتباس یا ابتکار، میراثی از کوروش یا داریوش

زبان فارسی باستان یکی از دو زبان ایرانی باستان است که از آنها متن مکتوب باقی مانده است. این متون در یادمان‌های شاهان هخامنشی که از اواسط سده ششم تا اواسط سده چهارم پیش از میلاد در ایران امروز و گستره جغرافیایی بزرگی از جهان متمدن آن روز فرمانروایی می‌کردند، کشف شده‌اند. بیشتر این متون که به گونه‌ای از خط میخی نوشته شده‌اند، بر صخره کوه، دیوان پلکان و ستون کاخ‌ها، لوح‌های سنگی و فلزی از طلا و نقره، سنگ‌نگاره‌ها و پوشش سنگی مجسمه‌ها دیده می‌شود. در این کتاب درباره این خطوط و نویسه‌ها و همخوان‌های آنها مطالبی ارائه شده است. همچنین رابطه سه روایت سنگ‌نوشته‌ها در یادمان بوستان بررسی شده است.