چشم انداز تاریخی هجو

زمینه‌های تاریخی طنز و هجا در شعر فارسی

هجو یعنی برشمردن و هجوکردن یعنی عیب کسی شمردن است. به بیان دیگر هر گاه هدف ادبیات و به ویژه شعر، دفاع از اغراض خصوصی و منکوب کردن کسانی باشد که به وجهی مورد خشم شاعر قرار گرفته اند، آن را هجو نامند. بدینسان اگر سخن را در توصیف کسی به کار گیرند و در آن از او تمجید کنند یا تملق بگویند، آن را مدح خوانند و اگر درباره کسی به کار برند که مقصود تحقیر یا تهدید اوست، آن را هجو یا هجا گویند در این کتاب سعی شده است تا همه جنبه های «هجو» از جریان شعر فارسی در طول زمان ادب دری تا آغاز مشروطه نقد و بررسی شود.