از خشت تا خشت

کم رویی دختر و پسر گاه به بهای جانشان تمام شده است. روایت است که در حدود صد سال پیش چنین روی داد که در شلیته عروس یک رتیل رفته بود و پر و پای او را نیش زد و زهر ریخت و عروس از کم رویی، صدایش در نیامد که نیامد. هنگامی که به نزدیکی خانه داماد رسیدند، از زهر رتیل جانش را به زنده‌ها داد و به منزلگه مقصود نرسید.
و یا در روزنامه کیهان به تاریخ پنجشنبه سوم شهریور ۱۳۴۵ میخوانیم که جوانی شمیرانی به علت این که هرگاه با نامزدش روبرو می‌شده از خجالت دست و پایش را گم می‌کرده و زبانش به لکنت می‌افتاده، دست به خودکشی زده است.
در شب عروسی، عروس و داماد که هر دو کم رو بودند هیچکدام جرات نمیکرد در محبت را باز کند، تا آنکه در آخرسر داماد از عروس می‌پرسد:
- زنجبیل دارید؟
عروس با نگرانی می‌گوید:
- مگر رودل گرفته ای؟
داماد جواب میدهد:
- سوز دور دانیشرق (؟) منظور حکایت است نه شکایت!