نقش پهلوانی و نهضت عیاری در تاریخ اجتماعی و حیات سیاسی ملت ایران

کاظم کاظمینی با اشاره به جنبش های مقاومت ملی ایرانیان پس از اسلام، از عیاران و فتیان یاد کرده و درباره آداب شان آورده است:
١- بستن یک پیشبند به کمر داوطلب
٢- پوشیدن جامه و شلواری مخصوص به نام لباس الفتوت
٣- نوشیدن آب نمک از جام به نام کاس الفتوت.
اعضای سابقه دار را «پیر» و کم سابقه را «جوان»، و به عبارت دیگر پدر و پسر هم می گفتند. همه یکدیگر را «رفیق» خطاب می کردند. مرکزی را که در آنجا گرد می آمدند «بیت» یا خانه می نامیدند. چند مرکز تجمع یا خانه را «حزب»، و چندین حزب را احزاب می دانستند. هر یک از این احزاب، رهبری داشت به نام سرهنگ یا «زعیم القوم». برای عضویت در حزب بایستی تقاضانامه می نوشتند. پس از پذیرفته شدن، با معرفی افراد سابقه دار، دوره آزمایشی می دیدند. عضو سابقه دار را «مطلوب» و عضو آزمایشی را «طالب» می خواندند. طالب پس از گذراندن مراحل آزمایش، طی مراسمی مفتخر به بستن پیشبند می گشت و در این مرحله، یک عضو کمربسته محسوب می شد. سوگند یک فتی عیار برای عموم معتبر بود و می توانست جانشین هر سند و مدرکی باشد.
بن مایه: نقش پهلوانی و نهضت عیاری در تاریخ اجتماعی و حیات سیاسی ملت ایران