اندیشه واقع گرای ابن خلدون

ولی الدین عبدالرحمن بن محمد معروف به ابن خلدون منسوب به یکی از خاندان‌های حاکم اندلس، یکی از غریب‌ترین چهره‌های دانش در دنیای اسلامی است. اندیشه ابن خلدون در دنیایی که انسان با سرسختی می‌کوشد تا به عقلانیت تاریخ در دو زمینه عمل و شناخت تحقق بخشد، یقینا کهنگی ندارد. قبول عامی که این اندیشه از آن برخوردار است و مقام بلندی که قرن‌هاست بسیاری از مورخان و جامعه‌شناسان بلندپایه برای آن قائلند، خود دلیل کافی بر صدق این مدعاست. این کتاب یک بررسی تاریخی و فلسفی است به منظور آنکه در اندیشه واقع‌گرای ابن خلدون که به طور عینی مجموعه منسجمی است واقع در آخرین مرحله فرهنگ اسلامی سده‌های میانی، عناصر نهفته در آن را که مایه اهمیت عمده آن در تاریخ اندیشه است روشن سازد.