دیوان حاج میرزا محمدکاظم صبوری، ملک‌الشعراء آستان قدس رضوی

ملک‌الشعرا صبوری (1259 - 1322 قمری) در تحصیل ادبیات زبان فارسی و عربی در نزد اساتید زمان بسیار زحمت کشید و فن شعر و شاعری را از شعرای زمان خود از قبیل میرزا شهرت شیرازی و خجسته ندیم‌باشی فراگرفت و با مطالعه و مداقه و تتبع در اکثر دواوین شعرای متقدم و متأخر مکتسبات خود را به سر حد کمال رسانید. اشعار صبوری به انواع صنایع و بدایع و تشبیهات لطییف و جناس‌های گوناگون آمیخته است و از اشاراتی که به رجال ادبی عربی دارد، پیداست که در ادبیات عرب نیز تتبع بسیار داشته است. او در بدو شاعری به سبک قاآنی و نیمه‌عراقی شعر می‌گفت. این کتاب دربرگیرنده حدود یازده‌هزار بیت از اشعار صبوری است که به سال 1342 منتشر شده است.