زبده الاسرار

«زبدة الاسرار» مثنوی مفصلی است به وزن مثنوی مولوی که در اسرار شهادت و تطبیق با سلوک الله سروده شده است. اشعار این کتاب غالبا شورانگیز و پرحال است و شاعر در آن تنها به شرح خشک رموز و اسرار بسنده نکرده، بلکه با تمثیلات و حکایات شیوا و بلیغ بیان خویش را در شرح رازهای عرفان و شهادت شهیدان راه حق و حقیقت آراسته است. زبده‌الاسرار کتابی است که روح انسان را آماده می‌سازد برای درک معانی بلند عرفانی، و ذره ذره به طفل جان شیر می‌دهد تا به بلوغ برسد. وقتی به بلوغ رسید به او نکاتی را بیان می‌کند که جان اگر ذوقی دارد تحریک شود و اگر آن ذوق را ندارد دیگر ادامه راه را نیابد و در واقع به خودشناسی کمک می‌کند.