جوگ باسشت: در فلسفه و عرفان هند
مترجم:
نظام پانی پتی
امتیاز دهید
به تحقیق: محمدرضا جلالی نائینی، ن.س. شوکلا
جوگ باسشت منظومهٔ است دارای شصت هزار بیت (اشلوک Sloka). نام سراینده و تاریخ تنظیم این منظومه نامعلوم است. برخی این کتاب را منسوب به باسشت نام دانسته اند. ولی باسشت نام شخص معین و معلومی نیست؛ بلکه نام خانوادگی پاندیت هایی چند بوده است. در میان ترجمههایی که از متن کتاب «لگهو جوگ باسشت» (Laghu-yoga-vasistha) به زبان فارسی در دست است، ترجمه حاضر قدیمترین و مفصلترین آنها میباشد. این کتاب در حقیقت ترجمهای از کتاب رامایای دوم معروف است اما طرح و داستانهای آن برای بیان نوعی فلسفه وجودی به فلسفه شانکارا بسیار نزدیک میشود. به همین مناسبت در زمان اکبر شاه مسلمانان به این اثر توجه خاصی داشتند و این اثر در همین زمان ترجمه شد. کتاب از لحاظ عرفان تطبیقی قابل توجه است. برای اینکه نشان میدهد عرفان اسلامی تا چه اندازه با عرفان هندسی نزدیکی دارد.
این کتاب در متن اصلی به شش باب تقسیم شده و در متن منتخب «ابینندا» نیز این تقسیمبندی رعایت گردیده است:
باب اول: موسوم به بیراگ پرکرن (Vairagya Prakarana) دربارهٔ عدم دلبستگی به امور دنیوی یا به تعبیر نظام وحشت و نفرت از رسوم و عادات اهل عالم (از صفحهٔ ۱۲ تا ۵۶ این کتاب).
باب دوم: مومو کشو پرکرن (Mumuksu Prakarana) در تدبیر قطع تعلق نفسانی و زندگی عادی نسبت به امور دنیا (از صفحهٔ ۵۷ تا ۷۱ کتاب).
باب سوم: اوتپتی پرکرن (Utpatti Prakarana) پیرامون آغاز نمود عالم ( از صفحهٔ ۷۲ تا ۱۲۳ کتاب).
باب چهارم: استهیتی پرکرن (Sthitti Prakarana) اندر بقای نمود عالم (از صفحهٔ ۱۲۴ تا ۱۸۰ کتاب).
باب پنجم: اپشم پرکرن (Upasama Prakarana) در فنای نمود از عالم ( از صفحهٔ ۱۸۱ تا ۲۶۸ کتاب).
باب ششم: نربان پرکرن (Nirvana Prakarana) در رستگاری و نجات از تولد و مرگهای پی در پی (از صفحهٔ ۲۸۷ تا ۴۸۶ کتاب).
در برخی از نسخههای ترجمه تعداد این ابواب هفت ذکر شده و ذیل باب ششم، باب مستقلی به شمار آمده است.
بیشتر
جوگ باسشت منظومهٔ است دارای شصت هزار بیت (اشلوک Sloka). نام سراینده و تاریخ تنظیم این منظومه نامعلوم است. برخی این کتاب را منسوب به باسشت نام دانسته اند. ولی باسشت نام شخص معین و معلومی نیست؛ بلکه نام خانوادگی پاندیت هایی چند بوده است. در میان ترجمههایی که از متن کتاب «لگهو جوگ باسشت» (Laghu-yoga-vasistha) به زبان فارسی در دست است، ترجمه حاضر قدیمترین و مفصلترین آنها میباشد. این کتاب در حقیقت ترجمهای از کتاب رامایای دوم معروف است اما طرح و داستانهای آن برای بیان نوعی فلسفه وجودی به فلسفه شانکارا بسیار نزدیک میشود. به همین مناسبت در زمان اکبر شاه مسلمانان به این اثر توجه خاصی داشتند و این اثر در همین زمان ترجمه شد. کتاب از لحاظ عرفان تطبیقی قابل توجه است. برای اینکه نشان میدهد عرفان اسلامی تا چه اندازه با عرفان هندسی نزدیکی دارد.
این کتاب در متن اصلی به شش باب تقسیم شده و در متن منتخب «ابینندا» نیز این تقسیمبندی رعایت گردیده است:
باب اول: موسوم به بیراگ پرکرن (Vairagya Prakarana) دربارهٔ عدم دلبستگی به امور دنیوی یا به تعبیر نظام وحشت و نفرت از رسوم و عادات اهل عالم (از صفحهٔ ۱۲ تا ۵۶ این کتاب).
باب دوم: مومو کشو پرکرن (Mumuksu Prakarana) در تدبیر قطع تعلق نفسانی و زندگی عادی نسبت به امور دنیا (از صفحهٔ ۵۷ تا ۷۱ کتاب).
باب سوم: اوتپتی پرکرن (Utpatti Prakarana) پیرامون آغاز نمود عالم ( از صفحهٔ ۷۲ تا ۱۲۳ کتاب).
باب چهارم: استهیتی پرکرن (Sthitti Prakarana) اندر بقای نمود عالم (از صفحهٔ ۱۲۴ تا ۱۸۰ کتاب).
باب پنجم: اپشم پرکرن (Upasama Prakarana) در فنای نمود از عالم ( از صفحهٔ ۱۸۱ تا ۲۶۸ کتاب).
باب ششم: نربان پرکرن (Nirvana Prakarana) در رستگاری و نجات از تولد و مرگهای پی در پی (از صفحهٔ ۲۸۷ تا ۴۸۶ کتاب).
در برخی از نسخههای ترجمه تعداد این ابواب هفت ذکر شده و ذیل باب ششم، باب مستقلی به شمار آمده است.
دیدگاههای کتاب الکترونیکی جوگ باسشت: در فلسفه و عرفان هند
مشکل فنی هست. به زودی برطرف میشه