فانی و وودی

✔کتاب نه داستان کوتاه‌ است و نه رمان. خاطره‌گونه‌ای‌ست که در ده بخش تنظیم شده ‌است.از روزمره‌گی و دل‌بستگی، به ‌سرگشتگی و شوریدگی و گسستگی می‌انجامد. مروری بر زندگی یک تبعیدی از روزهای آغازین زندگی در غربت با نگاهی دقیق و موشکافانه به‌ رفتارهای دیگر مهاجرین وطنی. نگاه تنکابنی به‌کنش‌ها و واکنش‌ها،غمیاد‌ها، بهم‌پیوستن‌ها وازهم گسستن‌ها و بازی‌های سیاسی و تعصبات کورکورانه‌ی کوتوله‌های سیاسی گاه خواننده را بیاد کتاب خلقیات ما ایرانیان جمالزاده می‌اندازد. نگاه تیزبین نویسند‌ه رفتارهای همسایگان آلمانی را نیز می‌کاود. همسایه‌اش پیرزنی ‌است که یک سگ سیاه و سفید دارد. «پارس کردن را آغاز می‌کند. پارس می‌کند، پارس می‌کند، نیم ‌ساعت، یک ساعت. و من ناگهان می‌بینم که دارم دیوانه می‌شوم. و در برابر هر پارس او که با فاصله‌های منظمی به‌ گوش ‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌می‌رسد، و درآن میان سکوت می‌کند، گویی گوش تیز کرده‌است که پاسخ بشنود.می‌گویم مرض، واق، درد، واق، خناق، واق، خفقان بگیری پدر سگ.» «در این سرزمین سگ شیفتگان، سرزمین خود‌پرستانی که جانور بیچاره را هم به‌خاطر خود دوست می دارند و عذاب می‌دهند، مجازات کشتن یک سگ از انسان هم سنگین‌تر‌است.» در بخش روزمر‌‌گی، او بخوبی بلا تکلیفی و زندگی تبعیدیان را بررسی می‌کند. «چنان ‌است که در فضا معلقیم. احساس بی‌وزنی، احساس بی‌هویتی می‌کنیم. انگار "من" تک تک ما را از ما گرفته‌اند.»