بدون نام

در حیرتم از مرام این مردم پست این طایفه ی زنده کش مرده پرست تا هست بذلت بکشندش به جفا چون مرد به عزت ببرندش سر دست اقبال

ﺁﯾﺎ ﺟﺎ ﺩﺍﺷﺘﻪ ﮐﻪ ﺁﯾﻪ ‏«ﻭ ﺍﺣﻠﺖ ﻟﮑﻢ ﺑﻬﯿﻤﻪ ﺍﻻﻧﻌﺎﻡ‏» (بهایم بسته زبان بر شما حلال گردید) ﺭﺍ ﺑﻪ ﺭﺥ ﻣﺎ ﺑﮑﺸﻨﺪ؟.! ﺁﻧﺎﻥ ﻗﺮﺁﻥ ﺭﺍ ﺩﺳﺘﺎﻭﯾﺰﯼ ﮔﺮﺩﺍﻧﯿﺪﻩ ﺍﻧﺪ، ﻭ ﺍﯾﻨﺴﺖ ﻫﺮ ﺳﺨﻦ ﺍﺭﺟﺪﺍﺭﯼ ﮐﻪ ﺍﺯ ﮐﺴﯽ ﺑﺸﻨﻮﻧﺪ، ﺁﻧﺮﺍ ﺑﺎ ﺁﯾﻪ ﺍﯼ ﺍﺯ ﻗﺮﺁﻥ ﺳﺎﺯﺵ ﺩﻫﻨﺪ ﻭ ﺳﺮﻣﺎﯾﻪ ﺍﯼ ﺑﺮﺍﯼ ﺧﻮﺩ ﮔ

بدستاویز اسلام در برابر ما می ایستند و گستاخی و زباندرازی می کنند. از قرآن بهره ای جز همین ایستادگی در برابر هر کوشش را نمیدارند. گوشتخواری که یکی از آلودگیهای آدمیانست و با آن برگزیدگی که آدمی را در میان آفریدگان میباشد سخت ناسازگار است، م

این خود داستانیست که آدمی در ساختمان تنی خود، افزار گوشتخواری نمیدارد، نه دندان و چنگال شیر میدارد و نه معده اش همچون معده ی او میباشد. اینها سخنهاییست که دیگران گفته اند و ما نبایستی بگوییم. اینست که یاد نکرده ایم. ولی از این باره نیز بگو

به چه حقی آدمی گوسفند را می کشد و گوشتش را می خورد؟.. این با آدمخواری که وحشیان آفریقا داشته اند چه جدایی می دارد؟!.. راستست که گوسفند بارج آدمی نیست. ولی آیا این حق خواهد داد که آن را بکشد و گوشتش را بخورد؟!.. چون کم ارجتر است کشتن آن سزا

آمدیم بر سر گوسفند و بز : اینها از همه ستمدیده ترند. از اینها پشمهاشان می کَنند و رخت و فرش می بافند، شیرهاشان می دوشند و خوراکهای گوناگون پدید می آورند، پشکلهاشان خشک گردانیده در تنور و اجاق می سوزانند _ باین همه بهره مندیها بس نکرده می ک

رفتار آدمی با جانوران (بویژه با برخی از آنها) بسیار ستمگرانه بوده. از نادانی و نافهمی آنها را کالایی برای خود پنداشته سزای خود شمارده اند که تا توانند از نیروهای آنها سود جویند، سپس نیز کشته از گوشت و پوستشان بهره مند گردند. سزای خود شمار

گاهی کسانی گویند: "نباتات نیز زندگی می دارند. شما که گیاهها را می برید و یا میوه ها را می چینید ماننده ی آنست که گوسفندی را سر بریده اید". پیداست که سخن بسیار پرتیست. این زورگوییست که کسی بگوید بریدن گیاه یا چیدن میوه ماننده ی بریدن سر گوسف

روزانه ملیونها گوسفند و بز زیر ساتور می خوابند تا آدمیان خوراکهای گوناگون درست کنند. بره های نوزاد را که تازه چشم بجهان باز کرده اند می کُشند چرا که بهار است و خان دلش «برّه پلو» می خواهد، چرا که حاجی آقا از پوست بره کلاه آرزو دارد. اگر نی

آدمــیــزادِ شــکــم پــرســت مـی خــواهــد همه [ حیوانات ، پرندگان ، آبزیان ] را بخورد و در زندان بیندازد و بارش را به دوش آنان بگذارد و شکنجه ها بنماید - شکم او گورستانِ فراخِ همهٔ جنبندگان است - او میخورد آنچه که زندگانی میکند یا میتوان