بدون نام

اینو خوندم ولی "کوری" یه چیزه دیگه بود! اون خیلی جذاب تر بود به نظرم!

محوریت داستان مثل "همخونه" بود ولی شرایطش فرق داشت;-)

به جرات می تونم بگم زیبا ترین رمان عاشقانه ای بود که خوندم. من که خیلی تحت تاثیر قرار گرفتم:x

لیلی آن نیست، لیلی اشک نیست، لیلی معشوق مرده در تاریخ نیست، لیلی زندگیست...:x

خیلی دوسش داشتم، از اون کتابایی بود که تا تموم نشه نمی شه کنار گذاشتش! یه ظهر تا شب خوندمش :D

من هم مثل خیلی از دوستان بعد از دیدن راز خیلی تحت تاثیر قرار گرفتم ولی بعد از یه مدت مثل چیزای دیگه دچار روزمرگی شد و فراموش شد! شایدم به خاطر اینه که در موردش کاملا به باور نرسیدم! شایدم هر دو!!! ولی در کل جای تامل داره!

با اینکه شخصیت ها شبیه داستانهای قبلی بود (یه پسر شیطون"فریبرز" و یه پسر آروم"شایان" ) ولی محتوی طنز و شاد بود، هرچند از اول می شد آخرشو حدس زد ولی خوب بود;-)

افسانه زیبایی بود، مثل تمام افسانه های عاشقانمون، حتی شاید زیباترین....;-)

من با کارهای آقای منصوری از facebook آشنا شدم و این کتاب رو اینجا پیدا کردم، خوندن کتابها و دیدن نقاشی های امین منصوری رو به همه پیشنهاد می کنم چون این جور استعداد ها کمند و باید بیشتر شناخته شن;-)

کلا با کتاب های م. مودب پور میونه خوبی ندارم! ولی امیدوارم این یکی ارزش خوندن رو داشته باشه!