قادر فتاحی قاضی

(1314 هـ.خ)

پدرش در مهاباد کارمند اداره دخانیات بود و در سال ۱۳۳۰ به تبریز منتقل شد، بنابراین او نیز که در آن هنگام کلاس دهم بود بقیه تحصیلات دبیرستان را در تبریز ادامه داد. وی سپس وارد رشتهٔ ادبیات فارسی در دانشگاه تبریز شد و در سال ۱۳۳۸ موفق به اخذ درجه لیسانس گردید. در همان سال در وزارت فرهنگ استخدام و جهت تدریس در دبیرستان به شهرستان سراب در آذربایجان شرقی اعزام شد. در مرداد ۱۳۴۹ به دانشکده ادبیات دانشگاه تبریز (که بعدأ به دانشکده ادبیات فارسی و زبان‌های خارجی دانشگاه تبریز تغییر نام داده شد) منتقل شد و اندکی بعد در آنجا شروع به تدریس کرد تا اینکه در سال ۱۳۵۱ مدرک فوق لیسانس ادبیات فارسی را گرفت. او در سال ۱۳۳۷ با دختر عموی خود بانو رقیه ازدواج کرد که حاصل آن یک پسر بنام یونس و دو دختر به نام‌های فریده و لاوین است. استاد در سال ۱۳۷۵ بازنشست شد، ولی طی سال‌های بعد از بازنشستگی همچنان به کار تدریس و پژوهش و تألیف در دانشگاه تبریز مشغول هستند. او در طول سال‌های طولانی پیوسته به امر تحقیق و آموزش زبانهای فارسی و کردی پرداخته و در این راستا کتاب‌ها و مقالات فراوانی را به چاپ رسانیده‌است. دکترمنوچهر مرتضوی رئیس دانشکده ادبیات دانشگاه تبریز همواره از مشوقین و حامیان آقای فتاحی قاضی بودند. کارهای استاد همواره مورد توجه و تشویق نویسندگان و شاعران نامی کردستان از جمله عبدالرحمن شرفکندی مشهور به «هژار»، محمد امین شیخ الاسلامی مشهور به «هیمن»، احمد قاضی، احمد شریفی