آنتونی گیدنز

(1938 م)

آنتونی گیدنز، ژانویه در محله ادمونتون لندن در خانواده ای پایین تر از یک خانواده طبقه متوسط متولد شد. پدرش کارمند اداره حمل و نقل عمومی لندن بود.آنتونی اولین فرد خانواده اش بود که به دانشگاه راه پیدا کرد و توانست نخستین مدرک دانشگاهی اش را در مقطع کارشناسی از دانشگاه هال دریافت نماید. پس از آن به مدرسه علوم اقتصادی و سیاسی لندن[1]رفت و مدرک کارشناسی ارشدش را از آن جا دریافت نمود در 6 در حالی که تنها سال داشت، مربی دانشگاه لیسستر شد. نخستین کارهای او جنبه ی تجربی داشت و موضوع مورد بررسی اش خودکشی بود. سپس برای مدت کوتاهی تصمیم به تدریس در دانشگاه های کانادا و آمریکا گرفت. وی پس از کسب تجربیات لازم در پایان دهه 60 میلادی به انگلستان بازگشت و موفق به اخذ درجه دکترای جامعه شناسی از دانشگاه کمبریج گردید.در 6 مربی جامعه شناسی در دانشگاه پرآوازه ی کمبریج و نیز عضو کالج کینگ شد و در ، استاد جامعه شناسی دانشگاه کمبریج شد.گیدنز از بنیان گذاران انتشارات پولیتی (یکی از عمده ترین انتشاراتی های علوم اجتماعی) در سال بوده است

علی اصغر اکرمی ،جامعه شناسی آنتونی گیدنز،مجله رشدآموزش علوم اجتماعی،دورة 6شمارة پاییز

.او در فاصله سال های تا 00 ریاست را بر عهده داشت و عضو شورای مشورتی بنیاد تحقیقات خط مشی عمومی بریتانیا بوده است. او همچنین در دوره نخست وزیری تونی بلر، مشاور محبوب او بوده و از قرار معلوم همچنان هم مشاور نخست وزیری بریتانیاست.گیدنز که امروز از تدریس بازنشسته شده است، در ۱۸ دانشگاه معتبر جهان از جمله در آمریکا و انگلستان و فرانسه تدریس کرده است و کتب او جزو پرفروشترین کتابهای دانشگاهی هستند و در طول سال های گذشته نیز لوح افتخار و دکترای افتخاری از مراجع علمی معتبر دریافت کرده است. اندیشه های او تاثیر عمیقی برسیاستمداران آمریکایی و اکثر سوسیال دموکرات ها در انگلستان و آلمان و آمریکای لاتین داشته است

علی اصغر اکرمی ،جامعه شناسی آنتونی گیدنز،مجله رشدآموزش علوم اجتماعی،دورة 6شمارة پاییز

گیدنز در محافل علمی و آکادمیک و برای اهل جامعه‌شناسی بیش از همه به دلیل نظریه ساختاربندی و نگاه کل‌نگرانه به جامعه‌های مدرن شناخته می‌شود. به‌درستی او را به عنوان برجسته‌ترین و شناخته‌شده‌ترین کسی از میان زنده‌ها می‌شناسند که به علم جامعه‌شناسی چیزهایی افزوده‌است. منتشرات او که دست‌کم به ۳۴ کتاب و بیش از ۲۰۰ مقاله می‌رسد، به عنوان کتاب‌های درسی در دانشگاه‌ها و دانشکده‌های سرتاسر جهان آموزش داده می‌شوند. این شاید به خاطر لحن و ادبیات ساده و همه‌فهم گیدنز است که بنا دارد پیچیده‌ترین مفاهیم را به ساده‌ترین شکل بیان کند. او به همین‌خاطر عنوان بهترین سخن‌ران یا بهترین استاد دانشگاه سال را هم در سابقه‌اش دارد

زندگی و آثار آنتونی گیدنز،بهار زهرا کاظمی؛ anthropology.ir.

گیدنز در کارهای علمی خویش بیشتر معطوف به فضای سیاسی – اجتماعی و رخدادهای اطراف خویش بوده است و لذا نظریاتی که ارائه داده به نوعی پویا و عملیاتی می باشند. مشهورترین نظریه ای که در سالهای اخیر ارائه داده نظریه راه سوم می باشد. نقطه عزیمت گیدنز به راه سوم ، تحولات نظام بین الملل در دهه 0 ) فروپاشی نظام دو قطبی می اشد.نگاهی که گیدنز به این تحولات مهم دارد متفاوت با نگاه صرف روابط بین المللی است و بیشتر رنگ و بوی اجتماعی و رفاهی دارد . وی برا ین نظر است که فروپاشی بلوک شرق و در راس آن شکست سوسیالیست ها زمینه را برای تسریع روند جهانی شدن فراهم آورده ، ولی متاسفانه به طور جامع از طرف تحلیلگران سیاسی مورد واکاوی قرار نگرفته است و در واقع این رخداد و تغییر مهم بیشتر به عنوان شکست یک جهان بینی درن ظر گرفته شده است و در نتیجه عمدتاً به تقویت بینش سیاسی مبتنی بر آزادی بازار منجر گشته که در درون قطب غالب یعنی لیبرال دموکراسی جای می گیرد .حال آنکه در نظر گیدنز فروپاشی بلوک شرق می باید بازتاب های عملی روشن تری در برنامه ها و خط و مشی های سیاسی احزاب و سازمان های سیاسی ایجاد کند. فروپاشی بلوک شرق جمله به معنی خاتمه آن گفتارها وبرنامه هایی در بلوک غرب است که موجودیت و مشروعیت خود را بر وجود یک دشمن خارجیب نانهاده ا ند وا کنون که چنین تهدیدی از بین رفته لزوم تغییر و برگزیدن رهیافت ها و رفتارهای جدید احساس می گردد .به طور کلی گیدنز معتقد است فروپاشی قطب رقیب نمیتواند قطب غالب را دست نخورده باقی بگذارد . انتخاب عنوان راه سوم برای نظریه گیدنز ا زهمین تحلیل ناشی می گردد و راهی ینایند و ایدئولوژی را برای برون رفتاز وضعیت فعلی و رسیدن وضعیت مطلوبپ یشنهاد می کند . هم سوسیالیسم و هم لیبرالیسم را ناتوان از برآوردن نیازهای امروز جامعه بشری می داند ( سوسیالیسم به عنوان نماد بلوک شرق ولیبرالیسم به عنوانن مادب لوک غرب)

گیدنز می گوید : امروز چنان می نماید که اندیشه های سیاسی توانایی الهام بخشی خود و رهبران سیاسی توانایی رهبری کردنشان را از دست داده اند نگرانی ها درباره انحطاط معیارهایا خلاقی، شکافف زاینده میان غنی و فقیر و فشارهای روانی ناشی از دولت رفاه بحث عمومی را به شدت تحت تاثیر قرار دادها ست و ذهن عموم مردم رابه خود مشغول کرده ا ست تنها گروه هایی که کاملاً خوش بین به نظرمی رسند گروههایی هستند که معتقدند تکنولوژی می تواند مشکلات را حل کند اما دگرگونی تکنولوژیکی مشکلات مختص خودش را به بار می آورد و در هر صورتی تکنولوژی نمی تواند اساسی برای یک برنامه سیاسی فراهم بیاورد. ا گر بنا باشدت فکر سیاسی ویژگی الهام بخشی خودش را به دست بیاوردن باید صرفاً واکنشی وی ا محدود به امور روزمره و تنگ نظرانه باشد . زندگی سیاسی بدون آرمان هیچ است ا ما آرمان ها نیز ا گر چنانچه باا مکانات واقعی هیچ ارتباطی نداشته باشند پوچ وبیهوده ا ند.