فرهنگ زبان کوچه (فرانسه - فارسی)

از دیباچه کتاب:
زبان کوچه بر خلاف دلالت نامش منحصرا به کوچه اختصاص ندارد بلکه در طیفی کمابیش گسترده سرتاسر پهنه ادبیات را هم فرا گرفته است، چرا که نویسندگان به منظور القاء توهم واقعیت از زبان مردم بهره می گیرند. همچنانکه آثار کسانی چون دهخدا صادق هدایت، محمد مسعود، جمال زاده و جعفر شهری پر از واژه هایی نظیر بامبول، مفنگی، الدنگ، بنجل، پاتیل و غیره است. نویسندگان فرانسه هم، از زولا و سلین و سارتر گرفته تا ادیب متشخص و توانگری مانند مارسل پروست نوشته خود را با این واژه ها زینت میبخشند. معنای مست و پاتیل، زرنگ و زبل، خسیس و کنس، گردش و ددر یکی نیست. چرا که همیشه و همه جا معنای ضمنی از معنای صریح فراتر می رود. به همین جهت دانشجویان و مترجمین برای درک متن، نیازمند فرهنگی هستند که دلالت و کاربرد این واژه ها را دقیقاً روشن گرداند، جای چنین فرهنگی در میان فرهنگهای موجود فارسی خالی است. فرهنگی که در دست شما است با سه هزار واژه پایه (مدخل) و بیش از ده هزار اصطلاح گنجینه ای است که طی سالهای دراز فراهم گشته و با دقت تنظیم شده است. به گواهی اهل فن، بسی آسانتر بود که فرهنگ آماده ای مثل «فرهنگ زبان کوچه» لاروس ترجمه شود تا ما گریبان خود را از زحمت جستجوی متمادی برهانیم. ما به این اندازه خرسند نبودیم و گذشته از فرهنگ مزبور از فرهنگهای دیگر هم بهره جسته و هر واژه را با مثالهای روشنگری ارائه کرده ایم تا نخستین فرهنگ زبان کوچه را هر چه پربارتر تقدیم کنیم...