رسته‌ها
با توجه به وضعیت مالکیت حقوقی این اثر، امکان دانلود آن وجود ندارد. اگر شما صاحب حقوق مادی این کتاب هستید، می‌توانید اجازه نشر رایگان نسخه الکترونیکی آن را به ما بدهید یا آن را از طریق کتابناک به فروش برسانید.
برای اطلاعات بیشتر صفحه «شرایط و قوانین فروش» را مطالعه کنید.

جامعه شناسی خودمانی: چرا درمانده ایم؟

جامعه شناسی خودمانی: چرا درمانده ایم؟
امتیاز دهید
5 / 4.5
با 454 رای
امتیاز دهید
5 / 4.5
با 454 رای
کتاب جامعه شناسی خودمانی نوشته آقای حسن نراقی در واقع آیینه ی تمام ما ایرانی ها از جمله بیگانگی با تاریخ،ظاهر سازی،ریاکاری،قانون گریزی، احساساتی بودن،شعار زدگی،همه چیز دانی و...است.صفاتی که هر روز آنها را در اجتماع می بینیم و گاه خود نیز از عمل کنندگان آن هستیم. نویسنده خود این صفات را بیماری می داند که برای معالجه ی آن ها ابتدا باید ازبیماربودن خود آگاه شویم و به آنان اعتراف کنیم وسپس برای علاج و اصلاح آن اقدام کنیم. پس براین اساس فقط به بیان دردها و عقب ماندگی ها گاه با ریشه ی تاریخی و چند بیت شعرو برمحور شعار«ازماست که برماست»پرادخته و درمان را به عهده ی خودمان گذاشته است. در رابطه با شیوه ی نگارش کتاب با توجه به این که یکی ازعلل کم خوانی ما ایرانی ها کمبود کتاب های ساده و مفید است،نویسنده با لحن خودمانی و صادقانه با خواننده ی خود صحبت می کند.

از متن کتاب:
هی نگویید ملت بزرگ، ملت نجیب ملتی که وارد دروازه‌های تمدن بزرگ بشری شده‌اید، ملتی که تا ابرقدرت‌های بزرگ اسم شما را می‌شنوند پشتشان می‌لرزد. آیا واقعاً اینطور است؟ صراحت داشته باشید. بگویید ملت بگردید ببینید چه کم داریم؟ چرا اینقدر درمانده‌ایم؟ چرا با این همه درآمد استثنایی نفتی که طی سی سال گذشته داشته‌ایم تا یک دلار قیمت نفت کم می‌شود همه را وحشت می‌گیرد؟ چرا متوسط کار مفید ایرانی‌ها در روز به زیر سی دقیقه میرسد؟ چرا پای صنعت اتومبیل‌سازی ما بعد از سی سال مونتاژ هنوز اینقدر لنگ میزند؟ چرا برای پیشبرد هر کار کوچکی باید روزها و در بعضی مواقع ماه‌ها و سالها وقت گذاشت و اعصاب خراب کرد؟ چرا کارمندان ادارات در اکثر مواقع پدر ارباب رجوع را در می‌آورند بدون آنکه فکر کنند فردا نوبت خودشان است که در نقش ارباب رجوع اداره‌ی دیگر ظاهر شوند؟ چرا سن سکته در این کشور زیر چهل است؟ چرا بی‌اعتمادی هر روز گسترده‌تر می‌شود؟ فساد بنا به گفته بسیاری از دست‌اندرکاران از حد متعارف بالاتر می‌رود؟
نوشته‌های بالا برگرفته از کتاب جامعه شناسی خودمانی بود که این روزها خوندم. کتاب بقدری خوب و جذابه که فقط ظرف چند ساعت نمیدونم خوردم یا خوندمش! البته کتاب جدیدی نیست چاپ اول کتاب مربوط به سال ۱۳۸۰ و بعد از کتاب جامعه‌شناسی نخبه‌کشی ( یا جامعه‌کشی نخبه‌کشی، الان دقیقاً یادم نیست ) که خیلی هم مورد استقبال جامعه واقع شد چاپ شده و اینی هم که من خوندم مربوط به چاپ شونزدهم کتاب بود. بارها کتاب رو دیده بودم ولی اینبار بنا به توصیه دوستی اون رو خوندم و بد ندیدم معرفیش کنم تا دوستداران کتاب هم حالی کنند! بنابراین مصمّم و محکم به همه‌تون توصیه می‌کنم که حتماً کتاب رو بخونید. همون چند خط بالا، فوق‌العاده ساده و روون و واقعی و البته با دل و جرات نوشته شده. من یکی که جیگرش(……) رو نداشتم بنویسم!
خانم خانه، کدبانوی خانه از مقدار پرتقالی که برای بچه‌هایش می‌خرد اول تعداد درشت را سوا می کند برای‌میهمان، کوچک‌ها و یا بعبارتی درجه دو‌هایش را میدهد به بچه‌ها. یعنی چه؟ یعنی اینکه میهمان بداند ما همیشه پرتقال درشت مصرف می‌کنیم. این را می‌گویم تظاهر که قبلاً گفتم اگر مسئله میهمان‌نوازی باشد باید شامل آن پیرزن خدمتکار خانه هم بشود که هفته‌ای یکی دو روز برای‌ کمک به منزل می‌اید. در صورتیکه می‌دانیم نمی‌شود.
… بدون شک من هم خوب بلدم خود و سایر هموطنانم را باهوش‌ترین، پرکارترین، مهربان‌ترین، اصیل‌ترین و تربیت شده‌ترین نژاد روی زمین قلمداد کنم، ایرانیان را از نژاد آریا با تمدن شش هزار ساله‌اش انسان‌ترین انسان‌های روی کره زمین معرفی نمایم، خوب بلدم بگویم ما ایرانیان شجاعت ‌شیر، سخاوت خاتم و … و … چه داریم. ولی میدانم که با استقبال از ” شعار ” و احترام از ” شعور ” خود را غافل نموده و بعضی‌ها را فریب داده‌ام و هم چنین میدانم که با گفتن و عنوان کردن معایب اخلاقی‌مان عده زیادی علی الخصوص آنهایی که در ذهنشان از ایران و ایرانی بتی ساخته‌اند و به او عشق می‌ورزند، ناراحت می‌شوند. ولی با وجود تمام این میدانم‌ها ترجیح میدم که واقعیت را هرقدر تلخ عنوان کنم تا مصلحین به گفتار آِیند و دست‌اندرکاران به حرکت.
بیشتر
اطلاعات نسخه الکترونیکی
آپلود شده توسط:
fidelio
fidelio
1389/01/26

کتاب‌های مرتبط

درج دیدگاه مختص اعضا است! برای ورود به حساب خود اینجا و برای عضویت اینجا کلیک کنید.

دیدگاه‌های کتاب الکترونیکی جامعه شناسی خودمانی: چرا درمانده ایم؟

تعداد دیدگاه‌ها:
56
با خوندن چنین کتاب هایی و همچنین کتاب های تاریخی و دیگر کتاب ها مشکلات اجتماعی ما حل نخواهد شد . ما مردم ایران اکثرا مشکلات روانی و تربیتی داریم و این چیز ها با کتاب خوندن درمان و اصلاح نخواهند شد
از چند قسمت کتاب خوشم نیومد.
صحفه 64 کتاب گفته:(همین فلیپینی که از محل ارث باد آورده پدری کلفت وارد میکردیم.).نمیدونم ما ایرانی ها و خود نویسنده کتاب چه موقع یاد میگیریم که به کشورای نه پایین تر از خودمون شاید هم سطح خودمونم به دیده حقارت نگاه نکنیم.کلفت هیچ معنی نداره آقای نویسنده کار میکنه پولشو میگیره حالا چه فلیپینی باشه چه آمریکایی چه ایرانی.(با دید حقارت به شغلا نگاه نکنیم)
صحفه 61.پاراگراف سوم مربوط به جزایر لانگر هاس.ببخشید ۀقای نویسنده اون دوست محترموتون چرا میپرسه از بقیه جزایر لانگرهاس کجاست؟احیانا بلد نیست یا واسه اینکه اطلاعات خیلی اندکشو به بقیه نشون بده میپرسه.منم ازم پرسیدن و جواب دادم . بلد نبودم ولی میخواستم با توجه به اسم جزایر و بقیه اطلاعات کمی که از نقشه اقیانوسا و جهان دارم این پازل رو بچینم .مثل یه بازی .دیگه نمیخواستم به زور یه جای دنیا قرارش بدم.مشکل از اونیه که میپرسه نه اونی که میخواد جواب بده
چند جای دیگه کتاب بازم از این قسمتها بود که من به شخصه خوشم نیومد .درسته قسمت خوبم داشت ولی چون منفیاش به چشم میاد به نظرم تاثیریو که میخواد نمیزاره.
اگه یه روز خواستیم به هر بهونه ایی به دوستی کتاب بدیم اون کتاب میتونه جامعه شناسی خودمانی باشه که شاید کمکی کرده باشیم برای شناخت بهتر جامعه.
ملتی که کتاب نمیخواند ...
باید تمام تاریخ را تجربه کند...

حسن نراقی
این سرعت ایرانی ها در زود به رنگ حریف درآمدن واقعا اعجاب انگیز است. یک نگاهی به دور و بر خودمان بیندازید؛ یک رده بندی سنی را میخواهم ارائه کنم که اگر تا به حال روی آن کار نشده توصیه می کنم گروهی این همت را بکنند و روی اسامی هموطنان یک کمی کار کنند. ببینید درصد بالایی از ثریاها و شهنازهای ما پنجاه ساله هستند و اکثر خانم هایی که فرح نامیده شده اند در حدود چهل و دو سه سال دارند.
افراد با اسامی کورش و داریوش و خشایار و مانند آن اکثرا سالهای تولدشان مربوط به سالهای پنجاه و پنجاه و یک است و عمارها و هدی ها و یاسرها حدودا بیست و بیست و یکساله.
جامعه شناسی خودمانی بر این باور است که مردم حکومت را میسازد نه حکومت مردم را
[quote='90865553']باور کردنش مشکل است ولی خوانندگانی که خدای ناکرده تجربه در بند بودن را دارند می دانند که گاهی زندانی از شدت ترس از زندانبان خشن، ناخود آگاه با او یک رابطه عاطفی برقرار می کند.
این حالت سوی که خدمتتان ارائه دادم بدترین شکل مسئله است که به تدریج تبدیل می شود به یک عادت، عادتی که نهایتا منجر می شود به همان قهرمان پروری، منجر می شود به همان محیط استبداد زده.
"حسن نراقی در جامعه شناسی خودمانی"[/quote]
دوستان عزیز و ارجمند سلام .. اینجا دوست عزیزمان به بحث زندان و استبدا د از کتاب جامعه شناسی خودمانی ارشاره کردند..
خالی از لطف نیست که کتابی را معرفی بکنیم از جناب میشل فوکو که به بحث زندان اشاره میکنند و آن را به جامعه استبدادی و دیکتاوری نیز اشاره دارند...
مشخصات کتاب: مراقبت و تنبیه: تولد زندان
میشل فوکو، افشین جهاندیده (مترجم)، نیکو سرخوش (مترجم)، مهتاب بلوکی (ویراستار) . انتشارات نی.
من این کتاب و کتاب تاریخ چنون ایشون هم خیلی زیاد دوست دارم...:x:x
وقتی در حالت بی پناهی یکی با مشت توی سر آدم می کوبد سه حالت پیش می آید: اول این که اگر زورت رسید در جا همان مشت را با یک پس گردنی و احتمالا دو سه تا بد و بیراه سجاف کنی و بدون نگرانی از عاقبت کار حواله اش کنی، دوم این که اگر زورت نرسید تحمل کنی یا بگذاری برای بعد که تلافی کنی ولی خودت بدانی که این مشتی که خوردی حق تو نبود باید بعدا که توانستی به نحوی جبران خسارت را بکنی (یعنی عاقلانه ترین راه) ولی شق سوم این است که از شدت ضعف و زبونی کم کم بارور کنی این نره شیری که به تو مشت زده حق طبیعی و خدادادی اش بوده و سکوت هم حق تو و این دست تقدیر بوده است که این رابطه را بین شما دو نفر ایجاد کرده. حالا اگر محبت کرده و این را کمی آرامتر زده زهی سعادت این دیگر از بزرگواری خود آقای زننده است. باور کردنش مشکل است ولی خوانندگانی که خدای ناکرده تجربه در بند بودن را دارند می دانند که گاهی زندانی از شدت ترس از زندانبان خشن، ناخود آگاه با او یک رابطه عاطفی برقرار می کند.
این حالت سوی که خدمتتان ارائه دادم بدترین شکل مسئله است که به تدریج تبدیل می شود به یک عادت، عادتی که نهایتا منجر می شود به همان قهرمان پروری، منجر می شود به همان محیط استبداد زده.
"حسن نراقی در جامعه شناسی خودمانی"
[quote='pmforlife']نقل قول:فکر می کنم نویسنده این کتاب خودش از جمله آدم های سطح پایین جامعه بوده که حالا نویسنده شده!خیلی جاها چشمش بسته و اراجیف گفته.
/quote]
نویسنده محترم این کتاب هم مثل بقیه مسئول متنی هست که نوشته است، نه مسئول برداشتی که ما میکنیم...
ین کتاب با تفاسیر که دوست عزیزمون جناب آقای دکتر کردند و پیشنهادی که داده اند ارزش خوندنش داره..
مخصوصا با تقدیمی که نوشته :
تقدیم به آنان که هرگز ((حقیقت)) را به پای ((وجاهت )) قربانی نکردند...
ولی راستی این حقیقت چیست؟؟؟
سال 80 چاپ اول، سال 88 چاپ بیست و دوم
حرف هایی ست که با همه تلخی باید شنید؛ حرف هایی که اگرچه برایمان تازگی ندارد اما هنوز هم باید زده شود تا شاید کم کم تأثیر کند
از کتاب هایی است که به یکبار خواندن می ارزد، البته یکبار خواندن و هزار بار در مورد مطالب آن اندیشیدن...
فهرست مطالب
مقدمه
با تاریخ بیگانه‏ایم
حقیقت‏گریزى و پنهان‏کارى ما
ظاهرسازى ما
قهرمان‏پرورى و استبدادزدگى ما
خودمحورى و برترى‏جویى ما
بى‏برنامگى ما
ریاکارى و فرصت‏طلبى ما
احساساتى بودن و شعارزدگى ما
ایرانیان و توهم دائمى توطئه
مسئولیت‏ناپذیرى ما
قانون‏گریزى و میل به تجاوز ما
توقّع و نارضایى دائمى ما
حسادت و حسدورزى ما
صداقت ما
همه‏چیزدانى ما
و نمونه‏هایى دیگر از خلقیات ما
و اما «سخن آخر»
کتاب های دیگر در این زمینه: سازگاری ایرانی از بازرگان، چرا عقب مانده ایم؟ از علی محمد ایزدی، ما چگونه ما شدیم از زیبا کلام، جامعه شناسی نخبه کشی از علی رضاقلی، خلقیات ما ایرانیان از جمالزاده
و سفرنامه ها و رمان هایی مثل سفرنامه شاردن، یک سال در میان ایرانیان از براون، سه سال در ایران گوبینو، راه آب نامه جمالزاده، حاجی آقا از هدایت، سرگذشت حاجی بابای اصفهانی و...
جامعه شناسی خودمانی: چرا درمانده ایم؟
عضو نیستید؟
ثبت نام در کتابناک