خیانت به سوسیالیسم: پس پرده ی فروپاشی اتحاد شوروی

از پیشگفتار کتاب:
داستان آخرین مبارزه قدرت در اتحاد شوروی، به باور من، آن نوع مبارزه‌‌‌‌‌ای نیست که به مثابه افشاگری ناگزیر نیروها و جریانهای عظیم تاریخی به نحوی بایسته فهم شده باشد. بر عکس، از بسیاری جهات عجیب‌‌‌‌‌ترین داستان تاریخ مدرن است. انتونی د آگوستینو – تاریخدان جهان، در کمال حیرت، شگفتی و ناباوری شاهد فروپاشی اتحاد شوروی بود، طوری که نظام حکومتی شورایی، ابر قدرت پیشین، نظام عقدیتی کمونیستی و حزب حاکم را روفت و به کناری نهاد. الکساندر دالین – تاریخدان وجود اتحاد شوروی همان‌‌‌‌‌قدر مطمئن و حتمی بود که سربرآوردن خورشید در سپیده صبح. زیرا، آن چنان کشور محکم، قدرتمند و توانایی بود که از آزمون‌‌‌‌‌های بس دشواری به سلامت گذشته بود. فیدل کاسترو کتابی که در دست دارید درباره فروپاشی اتحاد شوروی و معنای آن برای قرن بیست و یکم است. ابعاد فاجعه زمینه‌‌‌‌‌ساز ادعاهای بی‌‌‌‌‌ربط و افراطی از سوی جریان راست شد. از نظر آنان، فروپاشی به معنای پایان جنگ سرد و پیروزی سرمایه‌‌‌‌‌داری بود. این واقعه ‌‌‌‌‌«پایان تاریخ» را اعلام می‌‌‌‌‌داشت و از این پس کاپیتالیسم معرف بالاترین شکل و اوج تحویل سیاسی و اقتصادی است. بیشتر هواداران پروژه شوروی با گرایش پیروز دانستن جناح راست هم نظر نیستند. برای آنها، فروپاشی شوروی مفهومی حیاتی و خطیر داشت، اما مفید و کارآمد بودن مارکسیسم را برای درک و شناسایی جهانی که بیش از همیشه در اثر درگیری طبقات و مبارزات ستم‌‌‌‌‌کشان به ضد انحصارات شکل می‌‌‌‌‌گیرد، تغییر نداده و ارزشها و تعهداتش به سود کارگران، اتحادیه‌‌‌‌‌ها، اقلیت‌‌‌‌‌ها، جنبش‌‌‌‌‌های رهایی ملی، صلح، زنان، محیط‌‌‌‌‌زیست و حقوق بشر را دچار تزلزل نکرد. تازه، آنچه بر سوسیالیسم گذشت هم، چالش تئوریک را متوجه مارکسیسم کرد و هم یک چالش پراتیک را در برابر چشم‌‌‌‌‌اندازهای آتی مبارزات سوسیالیستی و ضد کاپیتالیستی عرضه داشته است...