اسلام سیاسی معاصر در کشاکش هویت و تجدد

این مجموعه ترجمه مقالاتی است از 'رضوان السید' نویسنده لبنانی. موضوع اصلی مقالات, طبقه‌بندی جریان‌های فکری اسلامی به جریان‌های سنت‌گرا, جریان اصلاح‌گرا و جریان احیاگراست. در بخشی از کتاب آمده: 'اولویت سنت‌گرایان مسلمان ـ که رجال مذاهب و نهادهای اسلامی هستند ـ پیمودن راه تداوم و استمرار و تجدد در دایره ساز و کارهای شناخته شده در اصول فقه با استفاده‌ای کم و بیش از اهتمامات اصلاح‌گرایان, مانند تاکید بر مقاصد شریعت است‌؛ اما اصلاح‌گرایان, عموما برآنند که متغیرات و تحولات اساسی پدید آمده, تعدیل‌های ریشه‌ای در نوع نگرش به جهان و در کنار آن ساز و کارهای فهم جهان و نقش اسلام و شریعت در متن شرایط نو پدید را می‌طلبد. این دگرگونی در نگرش در نزد غالب اصلاح‌گرایان به فهمی دیگر و متفاوت از دشواره‌ها و اولویت‌ها می‌انجامد. آنان دشواره (معضله) مسلمانان را در این عصر, پس‌ماندگی معرفتی و سازمان می‌دانند... احیاگری و یا بیدارگری ـ که در درون خود تمایلات یا شاخه‌های متعددی مانند سلفی‌گرایی جدید, بنیادگرایی, اسلام سیاسی, جهادگرایی و... دارد ـ مبتنی بر سنت‌گری روشی (منهجی) در اندیشه و تامل در نصوص است و به این ترتیب از مرز اسلام مذاهب فراتر می‌رود, چنان که فهم مستقیم از نص را سالم‌ترین ابزار مشروعیت بخشی و یا انکار مشروعیت ظواهر عصر می‌داند و معتقد است که چون اسلام دارای نظامی کامل است و حاکمیت اسلامی رکن خیمه آن است‌؛ بنابراین جایگزین همه نظام‌های موجود است...'.