Global Warming - The Complete Briefing
امتیاز دهید
نویسنده:
John Houghton
امتیاز دهید
As readers of my reviews know, I am skeptical about the theory that civilization is in danger because CO2 emissions are causing catastrophic levels of global warming. Of the books that I have read, the skeptical books are of higher quality than the pro-global warming books. For some time, I have been looking for a solid statement of the science that supports the Al Gore theory. At first, this book looked like it provided the science that Gore does not. John Houghton is a qualified scientist, and he knows this field. The book is filled with cool charts, graphs and photos. It contains a great deal of information. It is grounded in the scientific literature. Despite this, however, this book is not science. It is a "briefing" in the sense that lawyers use the word "briefs." It is a sustained argument for one point of view. It never takes the other side seriously. It is an advocacy piece. Let us be clear what the argument is about. No one disputes that a lot of CO2 is going into the air. No one disputes that CO2 is a greenhouse gas. The questions are: (1) is the globe, in fact, warming; and (2) if so, is this warming caused by CO2? Beneath all of the charts, graphs and photos, Houghton has two pieces of evidence, and two pieces of evidence only, for the Al Gore theory. First, global temperature rose from 1970 to 2000. Second, scientists have constructed computer models which suggest that, if CO2 levels keep rising, the globe will get warmer. That is it; that is ALL the evidence that Houghton has. The rise in temperature from 1970 to 2000 is suggestive, but, in itself, proves little. Temperature fell from 1940 to 1970. Temperature has stayed about the same since 2000. In short, the trend lines are all over the place. There is, it is true, a long-term rise in temperature since the 19th century, but given that the 19th century was the end of a cooling period -- called the "Little Ice Age" -- one would expect temperature to rise since then. As for the computer models, Houghton makes no effort to prove that they work. Instead, he simply asserts that they work. He says, "I am a big deal scientist. I say the models work. Accept it." This is an appeal to authority. This is not an appeal to reason. Here is what an appeal to reason would look like. If someone like Houghton seriously wanted to persuade a non-believer of the accuracy of the computer models, he would give us examples of the models working. For example, take one of the models, as it exists today. Feed into it raw data from the 1980s. See if it is able to predict the weather of the 1990s. The advantage of this approach is that, since we know what happened in the 1990s, such an approach tests whether the model actually works or not. If the model can accurately "predict" the past, then the model has some credibility There are other ways to show that the models work. Houghton uses none of them. I assume that, if he had any arguments like these, he would use them. He is, after all, an advocate. I trust him to find all of the arguments for his position. If he has nothing to show that the models work, except pounding on his chest and telling us to believe them, then I assume there is no evidence that the models work.
بیشتر
دیدگاه‌های کتاب الکترونیکی Global Warming - The Complete Briefing
تغییرات آب و هوایی چه تاثیری بر زمین می گذارد؟
بیگ بنگ: دونالد ترامپ رییس جمهور سابق امریکا چندی پیش امریکا را از توافق پاریس خارج کرد. این تصمیم که با مخالف‌های زیادی روبه‌رو است، زمانی گرفته شده که از گرمترین سالی که جهان از سال ۱۸۸۰ به بعد دیده زمان زیادی نمی‌گذرد. دانشمندان از سال ۱۸۸۰ برای اولین بار شروع به تهیه‌ی جدول دمای جهانی کردند.
به گزارش بیگ بنگ، در مجموع کره‌ی زمین نسبت به متوسط دوره‌ی پیش از صنعتی شدن ۱.۲۶ درجه‌ی سلسیوس گرمتر شده است و این افزایش دما بسیار نزدیک به ۱.۵ درجه‌ی سلسیوس است که توسط سیاست‌گذاران بین‌المللی به عنوان حداکثر میزان افزایش دما در نظر گرفته شده است. گاوین اشمیت یک دانشمند آب‌وهوا که مدیر مطالعات فضایی موسسه‌ی گودارد ناسا است می‌گوید: «گرم شدن کره‌ی زمین متوقف نخواهد شد. هر چیزی که تا به امروز رخ داده است در سیستم باقی خواهد ماند.»
این بدان معناست که حتی اگر انتشار کربن همین فردا به صفر برسد همچنان برای قرن‌ها شاهد تغییرات آب‌وهوایی ناشی از اقدامات انسان خواهیم بود. و همه‌ی ما می‌دانیم که انتشار کربن متوقف نخواهد شد. بنابراین اشمیت می‌گوید عامل کلیدی در حال حاضر پایین آوردن سرعت تغییرات آب‌وهوایی به اندازه‌ای است که ما انسان‌ها بتوانیم با کمترین دردسر ممکن با آن سازگار شویم. در صورتی که بتوانیم با توافق‌های بین‌المللی همچون توافق پاریس موفق به جلوگیری از تغییر آب‌وهوایی بشویم زمین در ۱۰۰ سال آینده ممکن است این شکلی شود.(البته بدون در نظر گرفتن پیشرفت‌های ممکن در زمینه‌ی انرژی‌های تجدیدپذیر یا تکنولوژی به دام انداختن کربن.)
اشمیت می‌گوید:« من فکر میکنم افزایش دمای ۱.۵ درجه سلسیوس به عنوان یک هدف طولانی مدت قابل دستیابی نباشد.» او تخمین زده است که سال ۲۰۳۰ از این مرز خواهیم گذشت. اما اشمیت در رابطه با ماندن در ۲ درجه‌ی سلسیوس و زیر آن نسبت به دوره‌ی پیش صنعتی خوش‌بین است و این همان میزان افزایش دمایی است که سازمان ملل امیدوار است از آن جلوگیری کند. بیایید فرض کنیم که به افزایش دمایی میان این دو مقدار برسیم و در انتهای این قرن کره‌ی زمین ۲ درجه‌ی سلسیوس گرمتر از دمای کنونی خواهد بود. اما میانگین دمای سطح به تنهایی تصویری کلی از تغییرات آب‌وهوایی به دست نمی‌دهد. ناهنجاری‌های دما یا میزانی که دمای یک ناحیه از آنچه برای آن ناحیه نرمال تعریف شده منحرف می‌شود به طور گسترده‌ای دچار نوسان خواهد شد.
برای مثال، دما در مدار قطب شمال در سال ۲۰۱۶ فقط یکبار به دمای بالای نقطه‌ی انجماد رسید که برای قطب شمال بسیار گرم محسوب می‌شود. این نوع از ناهنجاری‌ها بسیار بیشتر رخ خواهند داد. این بدان معناست که سال هایی همچون سال ۲۰۱۶ که کمترین میزان یخ بر سطح دریاها را داشته بسیار بیشتر تکرار خواهد شد. تا سال ۲۰۱۵ گرینلند ممکن است تابستان‌های خالی از یخ را تجربه کند. در تابستان سال ۲۰۱۲ حدود ۹۷ درصد از صفحات یخ سطح شروع به ذوب شدن کرد. این به احتمال زیاد اتفاقی است که در یک قرن یکبار رخ می‌دهد اما در اواخر این قرن هر شش سال یکبار شاهد چنین پدیده‌ای خواهیم بود.
خوشبختانه یخ‌های قطب جنوب نسبتا بدون تغییر باقی خواهند ماند و کمترین مشارکت را در افزایش سطح دریاها خواهند داشت. با این وجود سقوط دیواره‌های یخی ممکن است سبب افزایش دور از انتظار سطح دریاها شود. حتی در بهترین سناریوهای ما تا سال ۲۱۰۰ سطح دریاها ۶۰-۹۰ سانتی‌متر افزایش خواهند داشت. این اتفاق می‌تواند باعث جابه‌جایی ۴ میلیون نفر شود.
اقیانوس‌ها حدود یک سوم تمام کربن‌دی‌اکسید موجود در اتمسفر را در خود حل می‌کنند و باعث اسیدی شدن و گرم شدن آنها می‌شود. افزایش دمای اقیانوس‌ها به نوبه‌ی خود باعث اسیدی شدن بیشتر آنها خواهد شد. در مناطق استوایی این به معنای نابودی تقریبا تمام زیستگاه‌های صخره‌های مرجانی خواهد بود. در بهترین حالت نصف صخره‌های مرجانی استوایی در خطر خواهند بود.
حتی اگر تمام انتشارات را به صفر برسانیم، تا سال ۲۰۵۰ شاهد ۵۰ درصد افزایش روزهای گرم سال در مناطق استوایی خواهیم بود. در مناطق شمالی‌تر ۱۰ تا ۲۰ درصد روزهای سال گرمتر خواهد بود. بدون کنترل انتشار گاز کربن، مناطق استوایی تمام تابستان دمایی بسیار گرم خواهند داشت. در نواحی معتدل، سی درصد روزها یا بیشتر از آن شاهد دماهایی خواهیم بود که در حال حاضر غیر طبیعی به نظر می‌رسند.
حتی تغییر بسیار اندک در گرمای کره‌ی زمین به منابع آبی آسیب می‌زند. در مقاله‌ای که در سال ۲۰۱۳ منتشر شدن دانشمندان ادعا کردند که کره‌ی زمین شاهد خشکسالی‌های شدید بیشتری خواهد بود. علاوه بر آن ممکن است تغییرات آب‌وهوایی سبب خشکسالی‌های شدید در ۴۰ درصد سرزمین‌ها شود و این میزان دو برابر میزان کنونی است.
سپس نوبت به آب‌وهوا می‌رسد. اگر اتفاقات ال نینو ۲۰۱۵-۲۰۱۶ را نشانگر اتفاقات پیش‌رو بدانیم طوفان‌ها، آتش‌سوزی های سهمگین، و امواج گرما برای سال ۲۰۷۰ و پس از آن بسیار رایج خواهد بود. در حال حاضر انسان در سراشیبی تندی قرار گرفته است. اگر به نشانه‌های خطر بی اعتنا باشیم ممکن است با آنچه اشمیت به عنوان “سیاره‌ای به طور کلی متفاوت” پیش‌بینی کرده روبه‌رو شویم و آن شرایط اقلیمی خواهد بود که با شرایط اقلیمی از زمان آخرین عصر یخ‌بندان تاکنون بسیار متفاوت است.
شاید بتوانیم راه‌حل‌های جدید پیدا کنیم. سناریوهای موجود مطرح شده فرض را بر این گذاشته‌اند که تا سال ۲۱۰۰ به انتشار منفی کربن رسیده‌ایم و آن جذب کربن با استفاده از فناوری‌های به دام اندازی کربن، بیش از میزانی است که در محیط منتشر می‌شود. اشمیت می‌گوید زمین در سال ۲۱۰۰ در جایی میان “کمی گرمتر از امروز تا بسیار گرمتر از امروز قرار دارد.” در سیاره‌ای به بزرگی زمین این به معنای تفاوت بین حفظ کردن یا نکردن میلیون‌ها زندگی است.
ترجمه: معصومه رحیمی/ سایت علمی بیگ بنگ
منبع: sciencealert.com