خاطرات یک مترجم

باتوجه به ترجمه های که جناب قاضی انتخاب نموده‌اند
وسطح ترجمه ی ایشان که کلاس و معیارهای ترجمه را ارتقا داده و به نحوی از انحا
نوعی خط مشی وقواعد چهارچوب
برای این فن قرار داده‌اند
ترجمه را میتوان به قبل از قاضی
و بعد از قاضی تقسیم کرد

در پنجمین سالی که به استخدام سازمان برنامه و بودجه درآمده بودم، دولت وقت تصمیم گرفت برای خانوارها کوپن ارزاق صادر کند.
جنگ جهانی به پایان رسیده بود اما کمبود ارزاق و فقر در کشور هنوز شدت داشت. من به همراه یک کارمند مامور شدم در ناحیه طالقان آمارگیری کنم و لیست ساکنان همه دهات را ثبت نمایم.
در یک روستا کدخدا طبق وظیفه اش ما را همراهی می نمود.
به امامزاده ای رسیدیم با بنایی کوچک و گنبدی سبز رنگ که مورد احترام اهالی بود و یک چشمه باصفا به صورت دریاچه ای به وسعت صدمتر مربع مقابل امامزاده به چشم می خورد.
مقابل چشمه ایستادیم که دیدم درون آب چشمه ماهی های درشت و سرحال شنا می کنند. ماهی کپور آنچنان فراوان بود که ضمن شنا با هم برخورد می کردند.
کدخدا مرد پنجاه ساله دانا و موقری بود ، گفت : آقای قاضی، این ماهی ها متعلق به این امامزاده هستند و کسی جرات صید آنان را ندارد.چند سال پیش گربه ای قصد شکار بچه ماهی ها را داشت که در دم به شکل سنگ درآمد، آنجاست ببینید.
سنگی را در دامنه کوه و نزدیک چشمه نشان داد که به نظرم چندان شبیه گربه نبود.
اما کدخدا آنچنان عاقل و چیزفهم بود که حرفش را پذیرفتم. چند نفر از اهل ده همراهمان شده بودند که سر تکان دادند و چیزهایی در تائید این ماجرای شگفت انگیز گفتند.
شب ناچار بودیم جایی اتراق کنیم. به دعوت کدخدا به خانه اش رفتیم. سفره شام را پهن کردند و در کنار دیسهای معطر برنج شمال، دو ماهی کپور درشت و سرخ شده هم گذاشتند.
ضمن صرف غذا گفتم : کدخدا ماهی به این لذیذی را چطور تهیه می کنید؟ به شمال که دسترسی ندارید. به سادگی گفت : ماهی های همان چشمه امامزاده هستند !!! لقمه غذا در گلویم گیر کرد.
حال مرا که دید قهقه ای سر داد و مفصل خندید و گفت : نکند داستان سنگ شدن و ممنوعیت و اینها را باور کردید؟!!
من از جوانی که مسئول اداره ده شدم اگر چنین داستانی خلق نمی کردم که تا به حال مردم ریشه ماهی را از آن چشمه بیرون آورده بودند. یک جوری لازم بود بترسند و پنهانی ماهی صید نکنند.
در چهره کدخدا ، روح بسیاری از حکام را در طول تاریخ می دیدم.
حاکمانی که خود کوچکترین اعتقادی به آنچه می گفتند نداشتند و انسانها را قابل تربیت و آگاهی نمی دانستند.
از خاطرات یک مترجم _ محمد قاضی

محمد قاضی عشق دوران نوجوانی من بود. به طرز عجیبی نامش روی کتاب های مورد علاقه ام بود. یا بهتر بگویم کتاب هایی که ائ ترجمه می کرد از بهترین ها می شدند. یاد وی و مرحوم ذبیح اله منصوری گرامی باد همیشه. او همچنین افتخار جامعه ادبی کرد زبان است.

لطفاً تعداد صفحات کتاب رو تصحیح فرمایید.

ممنون.عالی هست.

من چند ساله‌ دنبال این کتاب میگشتم،ممنون از کسی که‌ کتابو برای دانلود گذاشته‌.حتما چاپش میکنم و تا آخر میخونم.ای کاش نسخه‌ی چاپیشو داشتم.
محمد قاضی بزرگترین مترجم کورد زبان

خواهش میکنم دوستان عزیز امیدوارم مفید واقع بشه.

ممنون ار mtabrizi گرامی بابت زحمتشون.

دست گل آپلود کننده درد نکنه، با درود به روان محمد قاضی مترجم چیره دست و توانای کورد.