شکنجه و کشتار در الجزایر

[quote='walterbenjamin']
البته به انقلابیون الجزایر هیچ رقمه نمی‌شود گفت جـدایـی طلـب. اگر چنین باشد به انقلابیون هندوستان هم باید بگوییم جدایی‌طلب!
[/quote]
بله نکته ی درستی ست.

[quote='alitad']گزارشی بسیار جالب و خواندنی است از زبان یک مامور ارشد فرانسوی برای سرکوب جدایی طلبان الجزایر[/quote]
البته به انقلابیون الجزایر هیچ رقمه نمی‌شود گفت جـدایـی طلـب. اگر چنین باشد به انقلابیون هندوستان هم باید بگوییم جدایی‌طلب!
فرانتس فانون در کتاب انقلاب افریقا می‌نویسد «چطور ممکن است شخصی هم خواستار حفظ تسلط فرانسه بر الجزایر باشد و هم طرق تامین این امر را محکوم نماید؟ شکنجه در الجزایر یک امر اتفاقی یا اشتباهی یا یک خطا نیست. هیچ استعماری بدون شکنجه و تجاوز و قتل عام میسر نیست. شکنجه یکی از طرق تجلی مناسبات میان اشغالگر و اشغال‌شده است.
انقلاب الجزایر که هدف آن آزادساختن سرزمین ملی است، در عین حال هم قصد نابود کردن مجموعه استعمار را دارد و هم نیت به وجود آوردن یک جامعه جدید را»

گزارشی بسیار جالب و خواندنی است از زبان یک مامور ارشد فرانسوی برای سرکوب جدایی طلبان الجزایر. جزئیات جالبی از عملیات های جبهه ی آزادیبخش و نیروهای اطلاعاتی فرانسوی به دست می دهد. همچنین اگر به فیلم معروف نبرد الجزیره علاقه داشتید حتما این کتاب را بخوانید که روایتی مستند از وقایع همان مبارزات است. این کتاب همچنین از جهت درک ذهنیت حرفه ای یک مامور ارشد اطلاعاتی که به راحتی دستور قتل و شکنجه می دهد بسیار جالب توجه است.

فرانسوی ها، این مادامها ومسیوهای شیک وآداب دان،این وارثان انقلاب کبیر وآزادی بخش فرانسه وپیروان کد (قانون)ناپلئون، در بسیاری موارد کور خود وبینای مردم هستند.
جنگ های استقلال الجزایر بسیار خونبار بود و بویژه فرانسویان و لژیون زبده خارجی در کشتار وشکنجه کوتاهی نکردند.
ولی انقلابیونی که وارث ژنرال دوگل قد بلند در فرانسه شدند هم در کودتا ودسیسه چیزی کم نگذاشتند.
مدت ها الجزایر پس از استقلال به حیات خلوت جنبش های به اصطلاح ازادی خواهی بدل شده بود که در صورت پیروزی بیش از گذشته پوست از گرده مردم خود می کشیدند.
پرسش!
آیا در صورتی که الجزایر نه به عنوان یک کلونی و مستعمره جزوی از خاک فرانسه می شد و الجزایریان بربر وعرب شهروند فرانسه بودند آیا باز هم حاظر به نبرد های خونین برای استقلال می شدند؟
اگر فرانسویان تا بدان اندازه غیر تحمل بودند پس چرا همواره الجزایریان از میهن خود قانونی و بیشتر غیر قانونی به استعمارگر پیشین مهاجرت می نمایند؟؟!!
فرانسه در میان باشگاه استعمارگران پیشین هنوز بیشترین قلمرو ها را در ان سوی دریاها دارد
جزایری در کاراییب همچون گوادولوپ
کشور بزرگی بنام گویان فرانسه در آمریکای جنوبی
وجزایر متعددی در اقیانوس هند و آرام.
در دو دهه پیشین به دلیل نبود اهمیت استراتژیک و صرفه جویی فرانسه تصمیم به اعطای استقلال به یکی از جزایر مسکونی در اقیانوس هند گرفت ولی مردم طی رای گیری با خروج از سایه پرچم فرانسه مخالفت نموده وخواهانبازماندن در وضعیت پیشین شدند.

بیشتر این حکایات جنبش های آزادی خواه در واقع تحریک قدرت ها وکشور های رقیب و ارضای حس جاه طلبی و قدرت خواهی افرادی در داخل به اضافه سوء مدیریت قدرت استعمارگر می باشد.
و در این میانه بیچاره مردم!!!!