در پیرامون فلسفه

نقل قول از allameramin:
با سلام خیلی کوتاه عرض کنم بنده کتاب های کسروی را مطالعه کردم و دیدم که ایشان خیلی بی سواد هستن اصلا انگار بهره ای از علم و دانش نبرده اند در اینجا نمی خواهم به حرفهای عوام فریبانه و مغالطات ایشان اشاره کنم فقط همین قدر میگویم که ایشان نه از دین چیزی میدانند و نه از فلسفه دین و نه از مفهوم آزادی و نه اصلا از عالم و شئونات عالم ماده چیزی میدانند که دائم خلط بین احکام شرعی با خرافه هایی که در مردم عامه پیدا می کند و خلط بین فلسفه دین (به حمل اولی) و خود دین (به حمل شایع) و همچنین خلط بین اصول دین و فروع می کنند . ایشان منطقی و برهانی هم صحبت نمی کنند فقط حرفهای عامیانه و کوچه خیابانی میزنند تا عوام را فریب دهند.
ایشان می روند و در میان مردم چند خرافه پیدا می کنند و از آنها اشکال میکند و آنها را به اسم دین مینویسند و مردم عوام که تخصصی ندارند فکر می کنند ایشان روشن فکر است زیرا برخی عوام تا میبینند که یک نفر به مقداری از گزاره های دینی اشکال می کند و حرف از روشن فکری میزند فکر میکنند با سواد است.

نقل قول از farhizesh:
سعدی و حافظ بزرگ نیستند.
بزرگ کسییست که کار بزرگی کرده باشد و سود فراوانی به مردمش رسانده باشد. سعدی و حافظ از این کارها نکرده اند. یک مشت یاوه گفته اند و با چاپلوسی از فروانروایان ستمگر زمان خودشان روز میگذرانیده اند.
با این نگرش شما همه نویسندگان و شاعران تاریخ بی فایده بودن؟و باز با این نگرش شما پس خود کسروی هم بی فایده بوده پس بزرگ نیست.
شرح مجموعه گل مرغ سحر داند و بس که نه هرکه ورقی خواند معانی دانست
حال تنها یک بیت از حافظ میاورم و ازتون میخام انچه مد نظر وی بوده تا بیان کند انهم رندانه و مغانه را در نظر بگیرید
هشدار که گر وسوسه عقل کنی گوش............. آدم صفت از روضه رضوان بدر آئی
کسروی نفهمید شما هم نمیفهمید اما کل تلاش کسروی در برخورد با دین همین است که حافظ در این بیت بیان نموده
برای درکش اینگونه بگویم:طبق افسانه های مذهبی آدم ابوالبشر با وسوسه که از بهشت رانده شد؟؟؟؟ میدانیم شیطان
اینجا حافظ شیطان مذهب را همان عقل آدمی میداند و هشدار میدهد که اگر راه عقل یا همان خرد که کسروی میگفت را بروید از آنچه وعده مذهب (که همان بهشت برین است و بقولی پندار و تصور خام بشریست) بدر خواهید امد و باور مند نخواهید ماند.برای همین است که بسیاری حافظ را انسانی آزاده و ورای هر دین و مذهبی میدانند.
این تنها یک بیت از اوست که در پشت ان اندیشه هائیست که سالها بعد حافظ جهان غرب بدان سو رفت و عصر روشنگری را آغاز نمود جنگ هفتاد و دو ملت همه را عذر بنه...چون ندیدند حقیقت ره افسانه زدند